Καμπάνες και φελοί σαμπάνιας

Πριν από χρόνια, όταν τελείωσε η Παράγκα στην Ελλάδα, ένας διαιτητής αντί να είναι ανακουφισμένος είχε δηλώσει προβληματισμένος. «Δεν υπάρχει κάποιος άνθρωπος να μας πει τι να σφυράμε στα ματς που πάμε να παίξουμε». Και αυτή είναι η φύση του ανθρώπου. Να ψάχνει για λόγους και οδηγίες, να προσπαθεί να βρει εξηγήσεις εκεί που δεν υπάρχουν και να αγωνίζεται να βάλει τάξη σε ένα κόσμο που βασιλεύει το χάος.

Σε αυτή την προδιάθεση του ανθρώπου, να αποφεύγει να δεχτεί τον ρόλο της τύχης γίνεται η περισσότερη κουβέντα για τη νίκη του Ολυμπιακού επί του Παναθηναϊκού. Τώρα εγώ αυτό που είδα και μέσα στο γήπεδο και μετά στο youtube είναι τον Παναθηναϊκό να κάνει ευκαιρίες, να τις χάνει, να τρώει το γκολ στην πρώτη σοβαρή φάση στην περιοχή του, να έχει το δοκάρι και οι παίκτες του να εγκαταλείπονται στην μοίρα τους και τη λογική «η κωλόμπαλα δεν μας θέλει», που είπε και κάποιος μετά το ματς στα αποδυτήρια. Όλα τα άλλα, «έπρεπε να βγει ο Καραγκούνης;», «έπρεπε να βάλει ο Νιόπλιας στόπερ τον Κατσουράνη», είναι λεπτομέρειες που θολώνουν την εικόνα του ματς.

Οσο για τον Ολυμπιακό, καλά έκαναν και το πανηγύρισαν και καλά θα κάνουν να συνεχίσουν να το πανηγυρίζουν, γιατί μέχρι να ξεκινήσουν τα play off δεν υπάρχει και τίποτα άλλο να κάνουν εκτός από το να πιαστούν από την επιτυχία για να ανέβει το ηθικό. Δύο μέρες μετά τη νίκη στο ΟΑΚΑ, η διοίκηση του Ολυμπιακού δεν ψάχνει για ηθικό αλλά για λεφτά. Τα λεφτά λέγεται ότι θα είναι το αντικείμενο της συζήτησης που θα γίνει στο Δ.Σ. του Ολυμπιακού, ενώ ώρες πριν το συμβούλιο, υπήρχαν πληροφορίες ότι ο Κόκκαλης θα ανακοινώσει φοβερά και τρομερά πράγματα και να το θυμάμαι που μου το είπαν. Το θυμάμαι, αλλά ανάμεσα σε αυτά που θυμάμαι να μου έχουν πει και να βγήκαν και αυτά που βγήκαν μπάφα, τα δεύτερα πρέπει να είναι εκατονταπλάσια των πρώτων.
Το μόνο πάντως που δεν περιμένω να ακούσω είναι ότι ο Θόδωρος Αγγελόπουλος σκοπεύει να αγοράσει τον Ολυμπιακό, αφού από ό,τι μου λένε είναι από τους εφοπλιστές που, όπως ο Νοτιάς, χτυπήθηκαν άσχημα με την πτώση των ναύλων. Ένα πράγμα που δεν έχω καταλάβει είναι η τάση των ανθρώπων να κάθονται σούζα όταν βλέπουν άνθρωπο με λεφτά. Από τον Αγγελόπουλο μέχρι τον Κόκκαλη και τον Κοντομηνά πρέπει να έχω συστηθεί με 20 ανθρώπους που έχουν πάνω από μισό δισεκατομμύριο ευρώ και μπορώ να σας διαβεβαιώσω ότι όλοι μια χαρά σφίγγανε το χέρι αλλά όταν το έπαιρνες πίσω δεν είχε στην φούχτα λεφτά. Και είναι κομμάτι γελοίο επειδή ο άλλος είναι πλούσιος, με το που ακούει το όνομα κάποιου, να του δίνει και φράγκα.

Αυτοί πάντως που σε συστήνουν σε λεφτάδες το κάνουν όλοι με το ίδιο στιλ. «Κύριε πρόεδρε…» και εδώ στα αποσιωπητικά πέφτει μια σιγή που εσύ θα πρέπει να συγκρατηθείς για να μη λιποθυμήσεις. «Κύριε πρόεδρε… ο κύριος Πανούτσος». Σε αυτό το σημείο ακούγονται καμπάνες και φελοί σαμπάνιας να ανοίγουν σαν να έχει οργασμό η Τζούλια. Επίσης έχω παρατηρήσει ότι όλοι οι λεφτάδες προτιμούν να ξανασυστήνονται παρά να μπαίνουν στο κόπο να πουν «Με τον κύριο έχουμε συστηθεί». Με τον Κόκκαλη πρέπει να μας έχουν συστήσει μέχρι και τέσσερις φορές και κάθε φορά είναι σαν να είναι πρώτη. Από όσους έχω μιλήσει από κοντά, η μεγαλύτερη διαφορά ανάμεσα σε εμφάνιση και συμπεριφορά είναι με τον Νίκο Πατέρα.

Από εμφάνιση ο Πατέρας κάνει για πειρατικό έργο, να είναι με το τσούρμο σε ένα τραπέζι και να πίνει κρασί που τρέχει στα γένια του, σχεδιάζοντας πως θα βιάσουν όλοι μαζί τον παπαγάλο και κάνοντας «χο, χο, χο». Στην ομιλία όμως έχει ένα από τα καλύτερα diction στην ελληνική γλώσσα που έχω ακούσει και ενώ θέλει να το παίζει vulgar η αστική προέλευσή του τον προδίδει. Στη βράβευση των καλυτέρων ενδεκάδων στο Μέγαρο είχαμε μία συζήτηση και κάποια στιγμή θέλησε να πει την λέξη «αρ…δια», αλλά υπήρχαν κυρίες παρούσες. Ενας λαϊκοκυριλές θα έλεγε «βαρίδια» ή κάτι τέτοιο και θα το πέρναγε και για έξυπνο. Ο Πατέρας όμως είχε χρησιμοποιήσει το cojones που και την κυρία δεν προσβάλλει, και τη λέξη λέει και κολακεύει τον συνομιλητή στέλνοντας του το μήνυμα «εσύ βέβαια το καταλαβαίνεις…».

contra.gr
Αντώνης Πανούτσος